მე, ჩვენ და "მზის შვილები"

გამარჯობა.

10 მაისს საქართველოდან მივემგზავრები. ძალიან მწყდება გული. ყოველთვის ძალიან მინდოდა აქ ყოფნა, მაგრამ ახლა თავადაც მიკვირს, ისე ძალიან არ მინდა წასვლა. მიზეზი უამრავია. საქართველოში დედას, მის საფლავს ვტოვებ. ძალიან მომენატრება შავი მარმარილოს ქვა და შავი, ფხვიერი მიწა... საქართველოში უამრავ მეგობარს ვტოვებ-ძველს და ახალს. საქართველოში გულს ვტოვებ, საყვარელ ადამიანს ვტოვებ და მას ვუტოვებ მის წილ გულს. ცოტა რომანტიკაში გადავარდნასავით გამომივა, მაგრამ, სამაგიეროდ მისი გული მიმაქვს თან, მე და ჩემს შვილებს ჩვენ წილ გულს გვატანს პოლონეთში. 2 მაისს ჯვარი დავიწერეთ. ჩვენი პატარა ფერიები გვიმშვენებდნენ გვერდს ეკლესიაში :). დახატული შვილები გვყავს :). ძალიან ბედნიერი ვიყავით ორივე.

საქართველოში გასული წლის ნოემბერში სულ რაღაც 2 კვირით ჩამოვედი, მაგრამ ეს 2 კვირა 5 თვე გაგრძელდა. უამრავი რამ მოხდა ამ 5 თვეში. კარგიც და ცუდიც. აღარც კარგზე მინდა რამე დავწერო და აღარც ცუდზე, მითუმეტეს, რომ აბ ბლოგის მკითხველებს ზოგადი წარმოდგენა უკვე გაქვთ ჩემს საქართველოში გატარებულ 5 თვეზე. ერთ-ერთ თქვენგანს შევპირდი კიდეც, ბლოგს აუცილებლად გადავარქმევ სახელს-თქო :). იმედი მაქვს, ასეც ვიზამ - ცხოვრება, მომავალი მომცემს ამის საშუალებას.

ახლა კი კიდევ ერთი სიახლის შესახებ მინდა მოგახაროთ :)

პირველ რიგში დიდი მადლობა მინდა ვითხრა ყველა იმ ადამიანს, რომელიც სოციალურ ქსელში მწერს, რომლებიც ქუჩაში მაჩერებენ და მეუბნებიან, რომ საოცრად კარგი შვილები მყავს და რომ მოხიბლულები არიან ნინიკოთი. ჩემმა პროფილში გამოსვლამ, მიუხედავად იმისა, რომ თურმე ბევრი დაუნის სინდრომის მქონე ბავვის მშოელი აღვაშფოთე ჩემი სიტყვებით, შედეგი გამოღო - ქუჩაში გვცნობენ და არა სიბრალულით, არამედაღტაცებით გვეგებებიან. მდლობა ყველას ამისათვის :).თითქმის ყველა თქვენგანმა იცის, რომ ჩემი პატარა გოგონა დაუნის სინდრომითაა დაბადებული. თითქმის მისი დაბადების დღიდან ჩემი ცხოვრების იდეაფიქსად იქცა, შევქმნა ორგანიზაცია, რომელიც საზოგადოებას დაუნის სინდრომით დაბადებულ ბავშვებსა და მოზარდებს გააცნობს, შევქმნა ორგანიზაცია, რომელიც ამ ბავშვებს დაეხმარება, საკუთარი თავი იპოვონ სამყაროში, სდაცაც ხშირად ჩვენ, დამატებითი ქრომოსომისა თუ ტრისომის არმქონე ადამიანები ვერ ვპოულობთ საკუთარ ადგილსა თუ თავს. და 2 დღის წინ მე და ჩემმა უახლოესმა მეგობარმა დავაფუძნეთ ორგანიზაცია "მზის შვილები", რომელიც ჩემი და სხვისი შვილების კეთილდღეობაზე იზრუნებს.დიდი სიყვარულითა და თხოვნით მივმართავ ყველას, ვინც ახლა ამ სიტყვებს კითხულობს (განსაკუთრებით ბლოგერებს :)) - გთხოვთ, მოიძიოთ და ორგანიზაციის გვერდზე გამოაქვეყნოთ ნებისმიერი ინფორმაცია, რომელიც დაუნის სინდრომით დაბადებულ ბავშვსა და მოზარდს უკავშირდება. ბლოგერებო, გთხოვთ, თქვენს ბლოგებზე სულ პატარა ადგილი დაუთმეთ ამ სინდრომით დაბადებულ ადამიანებს.

:)